Struś
Grażyna Perlińska
struś to taki ptaszek na wolności,
co chciałby latać…
a że nielotem jest
przeto innym ptakom zazdrości
– mogą wznosić się, być bliżej słońca,
bujać w chmurach…
on zaś, biedaczek wciąż na ziemi
i u podstaw drepcze w miejscu
a w razie wątpliwości i niesnasek
miast wzlotów – głowę chowa w piasek…
to strategia jest obronna
wszak głowę chronić trzeba
ale jak tu bez tych wzlotów
trafić ma do nieba?
On tam był
Grażyna Perlińska
zwykły lipcowy poniedziałek
niezwyczajny pośpiech do domu
Anioł usiadł obok
położył głowę na kolanach
i mocno przytrzymał…
było tylko słychać
– kołnierz załóżcie.
– przeżyje?
odpłynięcie daleko
w niebieską świetlistość…
przebudzenie w szpitalnej izbie
tam inne Anioły
jeden mały, drugi większy
oba czarnowłose, uśmiechnięte
z troską krzątały się
w łóżku – paraliż
z każdym ruchem
przeszywający ból do szpiku kości
ktoś przyniósł leki,
ktoś inny wyciągnął z pleców
resztki szkła
po tygodniu – powrót do domu
a mogło być inaczej…
tyko… On tam był…
Była prawdziwa
Grażyna Perlińska
w cichej modlitwie
prosiłam o miłość prawdziwą…
– otrzymałam –
była czysta, bezwarunkowa,
piękna i bezinteresowna
zgasła przedwcześnie…
pozostało wspomnienie
dużych czarnych oczu
wpatrzonych z zachwytem…
Muzyka
Grażyna Perlińska
miłość jak muzyka
wabi dźwiękiem
czułych strun dotyka
obudzi serce z lękiem…
i nagle – zamęt w głowie
policzki płoną
niczego się nie boisz
błysk w oku – co się zowie
wszędzie ta muzyka
otacza cię i śmiejesz się
już radość w sercu masz
a jeśli umiesz grać – to grasz
i wszystko wokół śpiewa
ptaki, wiatr i nawet drzewa…
unosisz się nad ziemią,
snujesz na przyszłość plany
nagle spostrzegasz,
że jesteś zaplątany
lecz to ci nie przeszkadza
– to słodkie są kajdany…
i kwitnie miłość jak ten kwiat
lecz to roślina krucha
przeto trzeba o nią dbać
starać się, uważnie słuchać…
podlewać, pielić, tępić chwast
co lubi się rozplenić…
a gdy wyrośnie obok inny kwiat
to wszystko może się zmienić…
znalazłszy doskonalszy obiekt
spotka cię porzucenie
zachodzisz w głowę
gdzie tkwił błąd ?
– może to było marzenie?
a miłość – cóż – ona jest jak muzyka…
obudzi zmysły, zakręci w głowie
na chwilę wzruszy… i znika…
Kolacja
Grażyna Perlińska
wieczorem zamówiliśmy gazpacho
w pośpiechu trochę się rozchlapało…
łaskotało gdy łapczywie
zlizywałeś czerwone plamki
z dekoltu…
– pychotka – mruczałeś cicho
uśmiechając się szelmowsko
– chciałbym jeszcze…
Alhambra
Grażyna Perlińska
serce Andaluzji – urokliwe
czasem wzdycham
do koronkowych budowli,
cudownych ogrodów…
i przenoszę się w czasie
tam – przy dźwiękach kastanietów
tańcząc flamenco
spotkały się czyjeś oczy
zachwycone magią nocy…
Fandango
Grażyna Perlińska
hiszpańskie marzenia
– zaczekają…
wirując w tańcu
przy dźwiękach gitary
zbliżamy się do siebie radośnie
kastaniety – niczym ostrzeżenie
– wstrzymuję oddech…
cofam się…
blisko i daleko zarazem
czy ten rejs się uda?
na razie łódź kołysze się
przy brzegu…
Skrzydło Anioła
Grażyna Perlińska
wielka skrzydlata chmura
podświetlona z dołu i z góry
a może to Anioł ze złamanym
skrzydłem?
i zapłakało niebo
nad losem niebieskiego posłańca
a ja nie wiem
kto bardziej smutny
ten Anioł…
czy człowiek bez serca?
Krótkie spięcie
Grażyna Perlińska
zagrzmiało, zawiało,
zachmurzyło…
grzmot, błysk, ulewa…
nagle wszystko ustało
taka cisza, że słychać
jak słowik śpiewa…
Świecidełka
Grażyna Perlińska
diamentowe koraliki
nanizane na cieniutkiej pajęczynce
gęsto zdobią szyby
pojawiające się raz po raz
promyki słońca
prześwietlają je tęczowym
spojrzeniem jakby pytały
– komu skradziono ten skarb?
wiatr odgarnia mi włosy z czoła
i zabiera ze sobą smutki
zostawiając radość
z małych świecidełek…